Een column van Jan Merk.
Ergens in ‘85 mocht ik van mijn ouders voor het eerst zelf de straat oversteken, goed uitkijken eerst naar links dan naar rechts en voor de zekerheid nog een keer naar links. Als er dan niets was mocht ik de weg over van de Kuipersingel naar de speeltuin. Vol trots ging ik met mijn voetbal onder mijn arm die kant op. Aangekomen op het speelveld stonden er al heel veel buurtgenootjes te voetballen en kon ik fijn bij hun aansluiten. Waar je vandaan komt, hoe oud je bent werd niet naar gekeken. Je was er en werd opgenomen in de groep. We hadden lekker veel ruimte in de wijk om te voetballen en later in dat jaar ben ik begonnen met voetballen bij de voetbalvereniging.
Vast ritueel werd om, zodra onze school uit was, eerst naar huis te rennen om te melden dat we weer uit school waren om vervolgens direct terug te gaan naar het speelveld tegenover de school.
Op latere leeftijd mochten wij ook ’s avonds na etenstijd nog even naar het speelpark en namen wij de kleine kinderen weer op in ons voetballen zoals wij ook opgenomen waren. Ook kwamen vaak op de avond de vaders er ook nog even bij en was het een gezellige boel in het speelpark. Met weemoed denk ik daaraan terug aan mijn gelukkige kindertijd die ik had.
Later besef je, als je zelf kinderen hebt, hoe waardevol het is om een veilige leefomgeving te hebben waar ruimte is voor buiten spelen in plaats van thuis voor de tv of pc te zitten. Buiten op straat leer je leven, leer je vrienden maken, leer je samenwerken, leer je delen en alles wat je op school leert breng je hier in de praktijk. Ook mijn kinderen hebben veelvuldig gebruik gemaakt van het speelpark, iets dat altijd gebleven is in de wijk de Swetten. Ik kan vol trots zeggen dat het een sociale wijk was en nog steeds is. Waar de saamhorigheid nog steeds te beleven is. Ik loop nog vaak door deze mooie van oorsprong “Philips wijk”. Samen met mijn hond loop ik naar mijn familieleden die er nog wonen en blijf vaak nog even staan bij de speeltuin waar de kinderen van nu hun intrede doen.
Natuurlijk is er in de loop der jaren veel veranderd. In onze tijd had je alleen maar Nederland 1, 2 en 3 en tot woensdagmiddag 15.00 uur een testbeeld. Geen pc en geen internet. Je had in de wijk 4 buurtverenigingen en een wijkcentrum die van alles voor de gehele wijk organiseerden. We zijn nu in een andere tijd en de tijd van vroeger komt niet weer. Wat wel blijft zijn de kinderen. Oudere bewoners die gaan verhuizen maken plaats voor starters op de huizenmarkt die een nieuw gezin stichten. De oudere bewoners willen vaak in de wijk blijven omdat het wijk De Swetten is. Het is een gevoel van samenhorigheid en ook dat de opgegroeide kinderen graag in en rond de wijk blijven wonen. De ouderen gaan dan naar de flats op de Wolkammerstreek, Langewest, Oude Nering en de HBS straat. De kinderen trekken dan in het ouderlijk huis of dat van de buren.
Ik gun al deze nieuwe jonge gezinnen ook een fijne en mooie tijd zoals ik die hier ook gehad heb. En al is het een andere tijd, ook nu moeten we er rekening mee houden dat er buiten gespeeld kan worden net als vroeger.
Het plan dat er nu ligt betekent dat er fors woningen worden bijgebouwd in de wijk. Dat de participatie niet echt fijn is gegaan is inmiddels wel duidelijk. Uiteindelijk is er alsnog een project team gekomen. Uit het projectteam zijn 2 buurtbewoners gestapt vanwege de slechte communicatie en zich niet serieus genomen voelen door tijdens de wedstrijd de uitgangspunten te veranderen. Dat de wijk leeft heeft iedereen kunnen zien op de twee inloopavonden bij zowel Induna en in de Fonteinkerk. De grote opkomst en de vele vragen zeggen veel over de betrokkenheid.
Na het zien van het plan waren er vele vragen waarom juist in onze wijk veel meer nieuwe woningen bijgebouwd moeten worden. Dat de gemeente bouwen als ambitie heeft is duidelijk. Maar het college bouwt liever de wijk vol dan oog te hebben voor meer groen en spelen in de wijk, was mijn gedachte. Mooi is wel dat mijn oude school als beeldbepalend gebouw behouden blijft. Er wordt al veel te gemakkelijk gesloopt in de gemeente!
Er is een groot tekort aan woningen en we moeten veel bouwen, dat is duidelijk. Maar ten koste van wat? We moeten ook oog hebben voor het groen en de speelparken.
Wat verdwijnt er? Als ik zo even met het plan in gedachten door de wijk loop. Veel groen en spelen bij de Utwijk; hier komen huizen en een flatgebouw met in het midden een groenstrook. Bij school het Ambyld; verdwijnt het gehele schoolplein hier komen huizen voor terug. De moestuinen die er nu zijn mogen blijven. De Beienkoer; deze school verdwijnt ook in zijn geheel en de woningen die hier voor terugkomen staan ook op het bestaande speelterrein die gehalveerd wordt ten behoeve van 7 nieuwe woningen.
OBS De Swetten zelf blijft zelf bestaan maar wordt een afgesloten terrein met 10 appartementen. In dit deel verdwijnt dus heel veel speelplezier voor de kinderen en ook voor de ouderen. De ruimte zou je bijvoorbeeld goed kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld een jeux de boules baan of game attributen plaats zoals in wijk de Drait zijn geplaatst.
Ik zou graag reisleider zijn van een gezamenlijke fietstocht van raadsleden en college. We beginnen de fietstocht dan door het Fennepark. Daar zien we een mooi voorbeeld van veel groen en veel speelplekken en een groot speelveld ten hoogte van de Lisdodde met woningen er om heen op ruime afstand. Maar ook achter de Rietpol is rekening gehouden met veel groen en zelfs een strandje. Fietsen we door bij de Schuttersveld, Harddraversdijk, Klokhuislaan en Kaatsveld. Daar zien we tegenover de school en achter de school ook een mooi voorbeeld van groen en speelplekken.
Fietsend door Drachten heen zie je een mooi project bij de Klaverweide en Bouwakkers. En wat dacht u van het vele groen en spelen bij het huidige zwembad. Hier is heel veel ruimte gemaakt voor water en groen midden in het centrum van Drachten. We fietsen vrolijk verder richting het tunneltje naar De Drait. Bij S.H. de Rooshof vindt u ook een groot speelveld en veel groen. Dit is ook te vinden bij de Jan Soniusstraat en Letje Kooistrastraat. We trappen nog even door onder het tunneltje naar De Drait. Wauw wat veel ruimte krijgen de kinderen daar zowel gelijk onder de tunnel door op de Hunze als achter de brede school de Drait. Een zorgen wijk in mijn ogen is ook wel de Trisken deze wijk heeft in mijn ogen ook te weinig groen maar wel een groot speelveld ter hoogte van De Dorsvloer bij de scholen. We fietsen de weg over naar de Drachtstervaart. Hier maken de kinderen gebruik van de sportvelden en natuurlijk ook het water met vooraan het Slingepark met, tennisbaan en fitness voor de ouderen. Zelfs een mooi skatepark is hier aangelegd. Richting De Swetten fietsen we eerst even door de Folgeren. Daar bij De Frisia staan de scholen en het zeer grote veld tegen over de school is een mooie groene long. Maar ook aan De Wetterwille kant achter de scholen is spelen en groen een hoofdmoot. Een wijk met veel groen en speelmogelijkheden.
Bet u al moe van het fietsen, we zijn er bijna en de wijk De Swetten is nu aan de beurt. Daar aan het Ried, de Geeuw en De Lijkant. Daar komen allemaal woningen. Ook bij het gymlokaal zijn woningen gedacht. Bij De Dobbe is gelukkig ruimte om te spelen net als bij De Sipen en de toekomstige school. Gaan we De Tijen over komen we weer bij het speelveld bij OBS De Swetten. Kijk met mij om u heen en laat tot u doordringen wat u gezien hebt. Dan bent u het ongetwijfeld met mij eens dat er niet getornd moet gaan aan deze speelplek. En dat het voorstel van het college om dit speelveld te halveren voor 7 woningen een slecht idee is.
Bouwen, bouwen, bouwen. Dat is prima, maar we bouwen voor onze inwoners. Daar horen ook groene plekken en speelveldjes voor de kinderen bij. Er zal nog veel gebouwd worden in Drachten. Daar zijn genoeg plekken voor en daar kunnen we beter vandaag dan morgen mee beginnen. Niemand kan mij wijsmaken dat deze zeven woningen op dat geheel van onze bouwopgave essentieel is. Wel is het essentieel voor de kinderen die straks in De Swetten opgroeien.