Op 4 februari 2025, kregen we een presentatie over het nieuwe welstandsbeleid in onze gemeente. Enthousiast werd verteld hoe het nieuwe beleid digitaal toegankelijk wordt gemaakt via de website en met digitale kaarten, wat voor inwoners die willen bouwen of reclame plaatsen een flinke verbetering zal zijn.
Wat mij echter triggerde, was de toelichting van de portefeuillehouder dat het oude beleid te star was. Het bouwen van woningen in hout wordt in het nieuwe beleid bijvoorbeeld mogelijk gemaakt, zelfs als de omliggende huizen allemaal van baksteen zijn. Eureka! Eind 2022 hebben wij hier samen met GroenLinks al een motie over ingediend. Ook herinner ik me nog de verbolgen brief van een inwoner die zijn huis wilde verduurzamen met circulaire materialen, maar nul op het rekest kreeg toen hij zijn gevel met hout wilde bekleden.
“Het kan verkeren,” zou Bredero zeggen. Maar onwillekeurig vraag je je af: waarom kon het toen niet en nu ineens wel? Natuurlijk, voortschrijdend inzicht is menselijk, maar ondertussen zijn er wel twee jaar verloren gegaan. Zonde. Je zou willen dat gemeenteraad en college beter samen optrekken in het belang van de inwoners, in plaats van elkaar tegen te werken.
De relativering van Anton – dat de ombudsvrouw een zevenjarige worsteling is geweest – biedt weinig troost. Helaas lijkt politiek soms meer op een sompige tocht door het moeras dan op daadkrachtig besturen. En morgen is het soms en sompen we weer vrolijk verder…
Fractie PvdA
Maarten Noordhoff