De afgelopen weken was ik aan huis gekluisterd en kon daardoor de raadsvergaderingen niet bijwonen. Tijd om over andere zaken na te denken.
Wanneer precies weet ik niet meer, maar het is nog niet zo lang geleden dat de gemeente Smallingerland bekend maakte dat er 1 miljoen uitgetrokken zou worden voor vier kunstwerken bij de invalroutes van Drachten.
Eén miljoen euro… een boel geld. In eerste instantie dacht ik: “Mooi dat de gemeente geld beschikbaar stelt voor cultuur”. Maar als je er langer over nadenkt is dat voor vier kunstwerken waar je als voorbijganger niet bij stilstaat veel geld. Bovendien heeft Drachten mijns inziens al een paar mooie beeldbepalende elementen als je de plaats binnenkomt: de twee fietsbruggen, het beeld van de polsstokspringer bij Philips.
Als er dan toch geld beschikbaar is, waarom dan niet projecten ondersteunen van plaatselijke kunstenaars?
Onze wethouder Nieske Ketelaar heeft aangekondigd dat ze na haar ziekte niet terugkomt. Tot nu toe is dit vanuit onze partij als een constatering weergegeven, maar vanaf de tribune kan ik niet anders zeggen dat ik dit heel jammer vind. Haar optreden in de raad, maar ook gewoon binnen onze partij, getuigde van een groot menselijk sociaal-democratisch hart waar ik alleen maar respect voor kan opbrengen. Ik snap haar overwegingen, maar vind het voor de politiek een groot verlies.
Maar het geeft ook kansen.
In 2016 plaatste Jan Ketelaar een prachtig beeld op de rotonde voor de Lawei. Dit was een eigen initiatief dat na een paar weken weer werd weggehaald.
In die tijd was “onze Nieske” nog wethouder en het ligt natuurlijk gevoelig als er gemeentegelden naar een familielid van één van de bestuurders gaat. Ik kan me dus voorstellen dat Jan Ketelaar last heeft gehad van het feit dat zijn zus wethouder was in onze gemeente.
Nieske haar vader, Jaap Ketelaar, was in de jaren zeventig dominee van de baptistenkerk hier in de gemeente. Hij predikte “De Blauwe Revolutie”, een op bijbelse waarden gericht sociaal activistisch geloof. Hiermee kreeg hij ook landelijk veel aandacht.
Op cultureel gebied is de familie Ketelaar nog steeds actief. Wie ooit de werkplaats van Jan Ketelaar heeft bezocht, heeft kunnen aanschouwen wat een imposante kunstwerken hij maakt.
Een Ketelaar als kunstwerk voor de Lawei. Daarmee ook een familie erend die op religieus, politiek en cultureel gebied in de recente geschiedenis een belangrijk stempel heeft gedrukt op het Smallingerlandse openbare leven.
Wat mij betreft kan een deel van die miljoen dus besteed worden om dit kunstwerk aan te schaffen en te plaatsen op een plek waar mensen ook nog eens stil staan om het te bewonderen.
Mochten de bovenstaande overwegingen teveel van het goede zijn, dan kunnen die ook achterwege blijven, maar dan nog zou ik de gemeente adviseren:
Kopen dat kunstwerk. Gewoon. Doen!
Jaap Munniksma