Onlangs stuurde Hillie me een berichtje via Facebook. Het berichtje ging over de zorg, en heel specifiek over de vergoeding van de zorgkosten in 2016. Reden om eens met elkaar een kop koffie te drinken en dieper op de materie in te gaan.
Alle zorgverzekeraars zijn druk bezig met het opstellen van contracten met ziekenhuizen, huisartsen en andere zorgverleners. Heeft de zorgverzekeraar geen contract met bijvoorbeeld het ziekenhuis waar jij wordt behandeld, dan is de kans groot dat je 20% van de kosten zelf moet betalen. Ook voor Hillie dreigde die situatie.
Ik schrijf met opzet ‘de kans is groot’, want dat hangt ook nog af welk type basisverzekering je hebt afgesloten. VGZ biedt bijvoorbeeld drie typen aan, de budgetpolis waarbij alleen de zorg van gecontracteerde zorgverleners wordt vergoed. Dan weet je zeker dat je 20% zelf moet betalen bij niet-gecontracteerde zorgverleners. Bij de duurste heb je volledige keuzevrijheid, is de vergoeding marktconform, en bij de tussenvorm is het maar afwachten.
Hillie is mondig genoeg, en belt alvast met de zorgverzekeraar om te weten hoe het in 2016 komt. Ze wordt gerustgesteld.
Maar hoe zit dat met al die mensen die niet zo mondig zijn, en die door de bomen het bos al helemaal niet meer zien?
Het zou omgekeerd moeten zijn. De bestaande situatie blijft doorlopen totdat een nieuw contract is afgesloten. En als het nieuwe contract er is, dan zorgt de zorgverzekeraar er netjes voor dat zijn verzekerden worden geïnformeerd en nog de mogelijkheid hebben om over te stappen.
Nu kwamen Hillie en ik toch al gauw tot de conclusie dat al die verschillende verzekeringen, met al die verschillende pakketten de solidariteit weggevaagd heeft, en dat mensen met een smalle beurs en veel gezondheidsklachten minder toegang hebben tot de zorg. Zo is er een nieuwe tweedeling ontstaan.
Het gesprek kwam ook nog op de Huishoudelijke Zorg. Hillie en haar man hadden een indicatie hiervoor die liep tot eind 2014. Ze hadden een brief gekregen dat de indicatie verliep en dat onder de nieuwe regelgeving er ook geen recht meer bestond op 3 uur hulp. Mochten zij behoefte hebben aan een gesprek dan moesten zij zich melden.
Hillie had zich voor kunnen stellen dat bijv. de vrijwillige seniorenvoorlichters langs waren gekomen, om de situatie te bespreken. Want een beetje vreemd is het wel, dat toen de indicatie werd afgegeven, gezegd is dat de situatie zo zou blijven en alleen maar slechter kon worden. Hoe kun je dan veronderstellen dat als de zorg wegvalt, het gezin zichzelf zomaar kan redden? Gelukkig redt Hillie zich wel, maar voor vele inwoners van Smallingerland geldt dit niet.
Wij zijn dan ook erg benieuwd naar ervaringsverhalen. Kent u iemand in uw omgeving of heeft u zelf ervaring met de zorg? Wij horen graag uw verhaal.
Trees Flapper,
Fractievoorzitter